Międzynarodowa Baza Satelitarna „Europa” – darmowy model
Papierowy model w skali 1:144 Międzynarodowej Bazy Satelitarnej „Europa”, stacji kosmicznej przedstawionej w zbiorze opowiadań „Zimne światło gwiazd” opublikowanym w 2020 roku nakładem Wydawnictwa IX.
Opis stacji
Międzynarodowa Baza Satelitarna „Europa” (ros.Международная Космическая Cтанция „Европа”, czech. Mezinárodní Kosmická Stanice „Evropa”, węg. A Nemzetközi Űrállomás „Európa”) – zbudowana przez Polskę, Czechosłowację, Węgry i Związek Radziecki załogowa stacja orbitalna, która od wystrzelenia jej pierwszego modułu w 1985 roku, do jej kontrolowanej deorbitacji w 2005 roku, okrążała Ziemię poruszając się po niskiej orbicie okołoziemskiej. W pierwszych latach swojego istnienia Europa używana była tylko przez państwa bloku wschodniego współpracujące w ramach programu Interkosmos. W latach 90. na stację zaczęli latać również astronauci innych narodowości, w tym ze Stanów Zjednoczonych.
Europa była jedynym międzynarodowym przedsięwzięciem kosmicznym na taką skalę do czasu powstania stacji Atlant i jest uważana za jeden z kamieni milowych współczesnej kosmonautyki.
Dane ogólne MSK Europa
Parametry orbity: perygeum: 219 km, apogeum: 278 km, nachylenie 51,6°. Okres obiegu: 92 min.
Długość osiowa całkowita w konfiguracji docelowej: 43,6 m. Maksymalna średnica: 4,20 m.
Całkowita objętość hermetyzowana: 295 m3.
Załoga: czworo kosmonautów (stała), sześcioro (maksymalna).
Zasilanie: panelami słonecznymi, sumarycznie średnio 12 kW.
Możliwość dokowania promów załogowych typu Sojuz (maksymalnie 3 jednocześnie), myśliwców typu TKS (maksymalnie 2 jednocześnie, przed wymianą węzła Bohemii na APAS), statków automatycznych typu Progress (maksymalnie teoretycznie 4 jednocześnie, praktycznie – 2), orbitery STS/Buran – 1 jednocześnie.
Moduły MSK Europa (na zdjęciu od prawej).
- Radziecki moduł laboratoryjno-eksperymentalny Bajkał
Moduł laboratoryjny oparty na wykorzystywanych w radzieckim programie Salut modułach Kosmos. Przycumowany na stałe do dziobowego węzła modułu Mazovia.
Planowana data wyniesienia w przestrzeń: grudzień 1985 roku z kosmodromu Bajkonur.
Pojemność hermetyzowana: 45 m3. Długość: 12 m. Rozpiętość paneli słonecznych: 17 m.
Zadania – orbitalne laboratorium badawczo-obserwacyjne. Zapewnia dodatkowe sterowanie położeniem MSK Europa.
- Polski moduł mieszkalno-eksperymentalny Mazovia
Jeden z dwóch głównych modułów stacji, oparty na radzieckim projekcie długookresowych stacji orbitalnych DOS, zacumowany węzłem rufowym do GWD.
Planowana data wyniesienia w przestrzeń: 20 czerwca 1985 roku z kosmodromu w Gołdapi.
Pojemność hermetyzowana: 90 m3. Długość: 14,6 m. Rozpiętość paneli słonecznych: 17 m.
Zadania – moduł bazowy i mieszkalny. Dodatkowe stanowiska eksperymentalne. Maksymalna załoga: troje kosmonautów.
Dziobowy węzeł dokujący posłużył do połączenia ze stacją modułu Bajkał.
Przygotowany i zmontowany w Instytucie Inżynieryjnym przy Centrum Kosmicznym im. Konstantego Ciołkowskiego przez polskich specjalistów kosmiki przy współpracy z inżynierami radzieckimi.
- Czechosłowacki moduł mieszkalno-eksperymentalny Bohemia
Jeden z dwóch głównych modułów stacji, oparty na radzieckim projekcie długookresowych stacji orbitalnych DOS, zacumowany węzłem rufowym do GWD.
Data wyniesienia w przestrzeń: 2 lipca 1985 roku z kosmodromu w Budkovcach.
Pojemność hermetyzowana: 90 m3. Długość: 14,6 m. Rozpiętość paneli słonecznych: 17 m.
Zadania – moduł bazowy i mieszkalny. Dodatkowe stanowiska eksperymentalne. Maksymalna załoga: troje kosmonautów.
Dziobowy węzeł dokujący służył cumowaniu bezzałogowych automatycznych statków transportowych Progress oraz radzieckich myśliwców kosmicznych „TKS”, po wymianie z SSWP na APAS – cumowaniu wahadłowców radzieckich i amerykańskich. W razie konieczności może zostać w trybie specjalnym przystosowany do pełnienia funkcji śluzy umożliwiającej wyjście kosmonautów w otwartą przestrzeń.
Przygotowany i zmontowany w Czeskim Państwowym Instytucie Kosmiki im. Jana Purkyně przy współpracy z inżynierami radzieckimi.
- Węgierski moduł laboratoryjny Panonia
Główny moduł laboratoryjny MSK Europa, oparty na radzieckim projekcie modułów laboratoryjnych Kwant, zacumowany węzłem rufowym do GWD.
Data wyniesienia w przestrzeń: luty 1986 roku z kosmodromu w Budkovcach.
Pojemność hermetyzowana: 65 m3. Długość: 14 m. Rozpiętość paneli słonecznych: 19 m.
Zadania – laboratorium i obserwatorium orbitalne. Dodatkowe systemy zasilające. W laboratorium Panonia znajduje się śluza umożliwiająca spacery kosmiczne. Stanowiska badawcze do jednoczesnej pracy dla trzech kosmonautów (w trybie standardowym) lub dla jednego kosmonauty-badacza oraz jednego kosmonauty odbywającego spacer w otwartej przestrzeni (w trybie śluzy).
Zmontowany w Narodowym Węgierskim Instytucie Technik Kosmicznych im. Károly Mórawetza przy współpracy z inżynierami radzieckimi.
- Główny węzeł dokujący GWD
Data wyniesienia w przestrzeń: 20 czerwca 1985 roku (wraz z modułem Mazovia).
Pojemność hermetyzowana: 5 m3. Średnica: 2,4 m.
Zadania – moduł dokujący, łączący trzy główne moduły MSK. Umożliwia stałe, hermetyzowane połączenie z modułami orbitalnymi oraz cumowanie załogowych statków typu Sojuz i bezzałogowych promów transportowych typu Progress. Moduł nie umożliwia bezpośredniego wyjścia kosmonautów w przestrzeń.
Na dwóch z czterech węzłów horyzontalnych (osiowo w płaszczyźnie orbitalnej) zacumowane sztywno są moduły mieszkalne, na górnym węźle wertykalnym – moduł laboratoryjny.
Pozwala to na jednoczesne cumowanie do GWD maksymalnie trzech statków załogowych klasy Sojuz / Orzeł lub bezzałogowych promów typu Progress (na węzłach horyzontalnych i wertykalnym).
Dolny węzeł wertykalny służy do dołączania tymczasowym modułów typu WMH (Wielozadaniowe Moduły Hermetyzowane). W tym celu na kadłubie zainstalowane zostało robotyczne ramię Der Kran produkcji niemieckiej.
Model zawiera główne moduły stacji – Mazovię, Bohemię, Panonię i Bajkał, a także moduły tymczasowe oraz pojazdy: Sojuz i Orzeł.
This is a free space station paper model. It features International Space Station „Europe” described in the book „The Cold Starlight” by Bartek Biedrzycki. The model is free for non-commercial or educational use. Not for resale!
