Hain

W tym samym pudle, w którym była Wyspa Delfinów, znalazłem też masę innych książek. Postanowiłem pójść za ciosem i ponadrabiać, a raczej poodświeżać więcej lektur z dawnych lat.

Jedną z takich przypomnianych lektur była trylogia haińska, wchodząca w skład cyklu Ekumena, Ursuli LeGuin. Świat Rocannona, Planeta Wygnania i Miasto Złudzeń powiązane są ze sobą raczej luźno – w zasadzie tak naprawdę można je czytać całkiem osobno, odwołują się jedynie do siebie, ale nie w sposób uniemożliwiający lekturę.

Cóż mogę powiedzieć? LeGuin nie bez powodu uznawana jest za wielki talent i genialną pisarkę. Fakt, że jest laureatką takiej masy nagród też nie jest przypadkiem.

Trylogia haińska to science-fiction, w którym mało jest science, a więcej socjologii, psychologii społeczeństw, badania natury ludzkiej, szukania granic możliwości człowieka – jednostki, społeczności, rasy, wreszcie – pangalaktycznej wspólnoty planet.

Więcej jest w tych powieściach, zwłaszcza w Świecie i Planecie z fantasy – na poły baśniowa, oniryczna scenografia, wątki i wydarzenia; jedynie gdzieś w tle pojawia się technologia, astronautyka i Liga.

Przez te powieści przebiega się szybko, pochłania się je błyskawicznie. Co nie znaczy wcale – bezrefleksyjnie. Każda powieść jest trochę inna, rozgrywa się w innych warunkach, inne problemy stoją przed protagonistami, ale wszystkie osnute są wokół jednostek – niezwykłych, silnych, nieświadomie tworzących historię nie tylko swoją, ale całych społeczeństw, ras, planet.

hain

Hain, tak naprawdę, to eposy o bohaterach, mity o ludziach, którzy sięgnęli ku gwiazdom i dla współczesnych stali się bogami. O astroetnografie, który postanowił ocalić obcy świat przed zagładą; o dziewczynie, która postanowiła złamać zwyczaje swojego ludu, aby ocalić obcych z innej planety przed wymarciem; o naukowcu, który w obliczu klęski zachował siłę i nie ugiął się przed wrogiem, poświęcając szczęście, aby ocalić swoją planetę.

To książki, które warto przeczytać. Ze względu na lekkie pióro LeGuin, na klimat, na rozmach przedstawionego świata. A wreszcie dlatego, że w czasach skurwienia wszelkich wartości fajnie poczytać o prawdziwych bohaterach, uczciwych, twardych ludziach z krwi i kości.

Ja tymczasem szukam na allegro reszty Ekumeny. Dwie już mam, pozostałe raczej szybko uzupełnię.

PS. Ale okładki dobrane z dupy.

Avatar photo

Bartek Biedrzycki

Autor książek, komiksów, podcastów i papierowych modeli.

You may also like...

9 komentarzy

  1. Mirzka pisze:

    Cykl 'Ekumena’ jest genialny! Osobiście wolę go bardziej niż Ziemiomorze. Takimi książkami naprawdę można się nasycić intelektualnie. ;>

    Ze swojej strony polecam 'Wydziedziczonych’. Najlepsza wizja anarchistycznego społeczeństwa, o jakiej do tej pory czytałam. Nie przechyla się ani w stronę utopii, ani antyutopii.

  2. au pisze:

    zazdroszczę Ci Godaiu tych oceanów wolnego czasu.

  3. Avatar photo godai pisze:

    Staram się jak mogę.

  4. gili (z pracy) pisze:

    No cykl Haiński to mój ulubiony cykl w fantastyce. Najbardziej wymiękłem przy Planecie Wygnania ale i Lewa ręka i Słowo las mocno mi dały po czerepie.

  5. Mirzka pisze:

    Lewa ręka ciemności odstręczała mnie społeczeństwem złożonym z hermafrodytów. Jakoś ta wizja do mnie nie przemawia.

  6. Avatar photo godai pisze:

    Lewą… na razie strasznie topornie się czyta (ale dopiero trzeci rozdział). Samo społeczeństwo hermafrodytów jakoś ani ziębi ani grzeje.

    A Planeta… to taki typowy epos bohaterski właśnie.

  7. gilo pisze:

    ejno właśnie lewa ręka wymiata bo tam jest chyba najmocniejsze zestawienie nierozumiejących się „gatunków” genly ai który na wszystko patrzy dualistycznie, i estraven który jest jednością
    no kaman przecież to genialny pomysł jest!

  8. Avatar photo godai pisze:

    Nie kwestionuję tego, gilo, po prostu pierwsze dwa rozdziały coś się topornie czyta.

  9. Olga pisze:

    Godaiu, podeślij jakiegoś maila kontaktowego w sprawie net kolektywu svp.

Skomentuj godai Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *